Ramazan Bayramı ya da Kurban Bayramı. Hangi bayram olursa olsun bayramın ilk gününü havalimanında geçirmek, ailemizle birlikte olamamak ve iş telaşımız. İçimizde biriktirdiğimiz hüzünler, arkadaşlarımızla bayramlaşmalarımız, yolcularla yaptığımız bayram sohbetlerimiz ve her şeye rağmen gülümsemelerimiz…
Bugün bayram. Havalimanında bayram günü için yapılan kahvaltı organizasyonu, ailemizden daha fazla vakit geçirdiğimizi düşündüğümüz çalışma arkadaşlarımızla daha zevkli olabiliyordu. Kahvaltıya başlıyor, ilgilenmeniz gereken uçağa gidiyor ve döndüğümüzde kahvaltıya devam ediyorduk. Yürütülmekte olan operasyon her personelin aynı anda kahvaltı etmesine imkân vermediği için bayrama özel hazırlanan kahvaltı uzun süre devam ediyordu. Aslında kahvaltının da bir bahane olduğunu biliyor, arkadaşlarımızla uzun sohbetlere devam ediyorduk. İş çıkışında yapacaklarımız ya da önceki bayramda yaptıklarımız hakkında konuşuyor; sonra yine o aynı iş konuşmaları devam ediyordu. “Bir sonraki uçağım ne zaman? Hangi kapıya gideceğim? Uçağım vaktinden çok erken indi. Uçağım rötarlı geliyor. Yolcunun vizesi yokmuş, saatlerce uğraştık. Beş dakikalık rötar bana yazıldı. Bagajlar geç yüklendi. Yolcular için araç geç geldi.” Sonra yine bayramlaşmalar, “artık o eski bayramların tadı yok” diyerek birbirimizi avutmalarımız. Her şeye rağmen yitirmediğimiz gülümsemeler, bitmesini istemediğimiz hüzünler, bir sonraki bayramlarda hangi vardiyada çalışacağımızı bilememenin verdiği merak, birlikteliklerimiz, paylaştıklarımız, bayramlaştıklarımız…
Havalimanında çalıştığım sürece bütün bayramları yaşadım, bütün vardiyaları; bayramın ilk gününün sabahlarını, akşamlarını ve gecelerini. Bana göre en zor olanı da bayramın ilk gününe denk gelen sabah vardiyalarıydı. Sabahın dördünde herkes uyurken kalkmak ve işe gitmek, bayramlaşamadığınız aileniz, onlarla birlikte yapamadığınız bayram kahvaltısı… Bir başlangıcı kaçırdığımı düşünürdüm ve sonrasında ne yaparsam yapayım, hep eksik kalırdım. Vardiyam akşamcılığa denk geldiğinde, ailemle bayramlaştığım ve bayram kahvaltısını yaptığım için mutlu olurdum. İşe geldiğimde çalışma arkadaşlarımla bayramlaşmak, sohbet etmek, sürekli çalışmak, eve gittiğimde de bayram gününe kaldığım yerden devam etmek güzeldi. Ama en güzeli de bayramın ilk günü gece vardiyasında çalışmaktı. Gündüz ailem, dostlarım ile başlayan bayramlaşmalarım; gece vardiyasına geldiğimde yöneticilerimle, arkadaşlarımla, yolcularla devam eder ve sabaha kadar bitmezdi. Ama gerçek şu ki, bayramlarda izinli olmak hepsinden daha güzeldi. Bu hepimiz için paha biçilemez bir şeydi. İyi bayramlar.
Bir Cevap Yazın