Hakkımda
Küçükken en büyük tutkum okuduğum kitapların arka kapağında yer alan yazarların hayatlarını okumaktı. Jules Verne, Ömer Seyfettin, Gülten Dayıoğlu… Onların bir kitabı nasıl yazdıklarını merak ederdim, neler düşündüklerini, neler hissettiklerini… Okudukça nerede yaşadıklarını, neler yaptıklarını, yazı yazmaya nasıl başladıklarını öğrendim. Jules Verne’ nin 12 yaşında evden kaçarak bir gemiye binmesi, Gülten Dayıoğlu’nun öğretmeni tarafından keşfedilmesi, Ömer Seyfettin’in hikâyelerinden önce şiirler yazması… Onların hayatlarına olan merakım kendi hayatımı nasıl yaşayacağım konusunda beni hep düşündürdü. İlginç bir şeyler yaşama heyecanı içinde sürekli yazdım. Ve insanları gözlemlemekten, onların hayatlarını okumaktan hiç vazgeçmedim.
2010 yılında havalimanında çalışmaya başladığımda da aklımda olan tek şey tanımadığım insanların bilmediğim hayatları ve onların benim hayatıma kattıkları ile neler yaşayacağımdı. Havalimanı, karakterlerimi oluşturabileceğim, farklı hayatlar tanıyabileceğim, farklı duygular yaşayabileceğim ve bunları yazılarıma aktarabileceğim bir yer olarak beni heyecanlandırmıştı. Hayatımda sadece birkaç dakika gördüğüm kadınlar, adamlar ve çocuklar, anlık şaşkınlıklar, üzüntüler, kahkahalar… Öykülerimi besleyebileceğim, ufkumu geliştirebileceğim bir yer olarak benimsediğim bu yer benim için çok özeldi. Bunun benim için büyük bir şans olduğunu düşünerek çalıştım. Bu heyecanım çalıştıkça daha da arttı. Aynı çatı altında çalıştığım arkadaşlarım, onların farklı karakterleri, farklı düşünceleri; bir okul gibi öğrenmeye, büyümeye çalıştığımız ve bir aile gibi birlikte çabaladığımız, başardığımız…
Havacılık sektöründe olmak, işin teknik kısmı, verilen eğitimler, alınan sertifikalar; bunları başarabilmek bir yere kadar mümkündü. Ama tanık olduğum ilginç olaylar, tanıştığım insanlar, onların hayatlarında var olan mutluluk ve acılar, bazen suçlandığım, azarlandığım bazen de tebrik edildiğim, çok sevildiğim, ağladıklarım ve güldüklerim…
Ben Jules Verne gibi evden kaçmadım, Gülten Dayıoğlu gibi kitaplarım yayınlanmadı ya da Ömer Seyfettin gibi önemli bir edebiyatçı olmadım; ama onlar gibi hep yazdım. Şimdi bu site sayesinde yaşadıklarımı paylaşabileceğimi, her yolculuğun kimileri için bir başlangıç kimileri için bir bitiş olması gibi aynı anda başlangıçları ve bitişleri yazabileceğimi, havalimanında 6 yıl boyunca edindiğim deneyimlerle yeni bir yolculuğa başlayabileceğimi biliyorum. Ve biliyorum ki bu yolculukta bana eşlik eden çok kişi olacak; hayatımı ilginç ve değerli kılan, biraz tebessüm biraz gözyaşı ile satır aralarında yerini alan, gülümsemekten hiç vazgeçmeyen, yüreğime dokunan ve yüreğimi acıtan, beni seven ve hiç sevmeyen… Bu yolculukta benimle olan herkese şimdiden çok teşekkürler.
Gülaçtı ŞEN / 22. 08. 2016